නැගෙනහිරට මැවිසුරු හිරු පෑයූ බවයි !!!!!!!!!!!!!!

මම දෙනෙත් පියාගත්තෙමි........

මොහොතකට පසුව සියල්ල ඒ ලෙසින්ම පෙනෙන්නට විය.......

චිත්‍රපටයක මෙන් ආරම්භයේ සිට අවසානය දක්වාම මනසේ චිත්‍රණය වන්නට පටන් ගත්තේය.... අලුයම හතරට ඇඟ දැවටුන සුලං රැල්ලත් සමඟ මුහුණු වල දුටු ඒ ප්‍රමෝදය පෙරදා රාත්‍රියේ එකේ කණිසම දක්වාම ඒ ලෙසින්ම පැවතුනි.

කෙනෙක්ගේ අතින් වැයෙන බොංගෝවේ නාදය, තවත් කෙනෙක්ගේ මුවෙන් ගැයෙන ගීතයක ඇති රසය තව තවත් තීව්‍ර කලේය.

උදෑසන ගත දැවටුන ඒ උඳුවප් මහේ සීතල සුලං රැල්ල කෙමෙන් කෙමෙන් ගතට හුරු පුරුදු වියලි සුළඟක් බවට පත් වූයේ හෝරා හතරකට පහකට පමණ පසුව නැගෙනහිරකරයට අපව ආයුබෝවන් කියමින් පිළිගන්නාක් මෙනි.

මූදු මහා විහාරයේ මහා වැලි පරය තරණය කිරීමෙන් අනතුරුව අපි පැමිනි දෙය වෙත පැමිණියෙමු.. ආරුගම්බේ වෙරල, එය ඇසට ප්‍රිය උපදවනසුලු දසුනකි.

එක් එක් අය එක් එක් දේ කරයි..

පිරිසක් රැල්ලත් සමඟ පොර බදී...

මුහුද ටිකක් සැර නිසාමදෝ එය වින්දනීය පොර බැදීමකි..

කෙනෙක් ලෑලලක් ගෙන එය මත හිඳ පීනන්නට උත්සාහ කරයි..

බොහෝ තැන් වලදී නොව සෑමවිටම එම උත්සාහය අසාර්ථක වීම අප හැම දෙනාගේම මුවඟට හසරැල්ලක් කැන්දයි.

තවත් පිරිසක් රගර් ක්‍රීඩාවේ යෙදෙති... තවත් පිරිසක් පාපන්දු... සැබවින්ම එය විනෝදජනකය....

නවාතැන්පොලේ රාත්‍රිය තවත් එක සොඳුරු මතකයක් එක් කරයි...

ආගන්තුක සත්කාරය නොඅඩුව ලැබුනේ එය සෙනෙහෙබර පියෙක්, මවක් ඇතුලු සුරතල් දරුවන් සතර දෙනෙකුගේ ආදරණීය කැදැල්ලක් වූ නිසාය...........

පානම වෙරල තීරයේ රාත්‍රියට ඇති සුන්දරත්වය වචනයෙන් විස්තර කල නොහැකි තරම්ය..

කිසිඳු මිනිස් පුලුටක් නොමැති වෙරල තීරයක හෝරා දෙකකට පමණ අපි තනිවීමු...

පුන් පොහෝ දිනයක පායන සඳක සඳ එලිය මෙතරම් සොඳුරු දැයි උඳුවප් සඳ දෙස බලා හිඳිමින් මා මාගෙන්ම විමසුවෙමි...

ඉමක් කොනක් නොපෙනෙන වෙරල තීරය සුදෝවන් රල කැටි වෙරල සිප ගන්නා අපූරුව සඳ එලියෙන් තව තවත් ඔපවත් කරයි...

සයුරේ කනට මිහිරි වූ ඒ ඝොෂාව මැද්දෙන් කෙනෙක් උස් හඬින් කරන කතාවක් ඇසේ..

බෝතල් වීදුරු ගැටෙනා හඬ අතරින් රසවත් වීමට මෙතරම් කදිම ස්ථානයක් වෙනත් නැතැයි කෙනෙක් කියයි.. සෙස්සෝද ඔහු අනුවම යමින් එය සඵත කරයි..

ඇඟිලි තුඩු මතින් මැවෙන ගිටාරයේ සංගීත නාදය රළ හඬත් සමඟ එක් වූ විට ගෙනදෙන්නේ අපූර්ව මිහිරියාවකි..

බැලුම් ගලෙන් බැලුම් දමා හැඩ ඔයෙන් හැඩවී අපි නැවතත් ආපසු සිව් අවුරුදු නවාතැන්පොල කරා පැමිනෙමිනින් සිටී...

හිතේ කෙලවරක මොකක්දෝ දුකක් සැඟවී ඇති බවක් දැනේ..

කෙසේ වෙතත් හොමෙෂ් ගේ ගිටාරය බන්ඩා ලොකුවා කුඩ්ඩාගේ මනරම් බොන්ගෝ නාදය එම දුක තුනී කර දෙයි..

කෙනෙක් ජනේලයෙන් පිටත බලාගත් වනම බලාගෙන සිටී...

තවකෙක් දුරකතනයේ එල්ලීගෙනය..

එක් අයෙක් උදෑසන සිදු කල සූර්ය දිව්ය නමස්කාරය ගැන පවසයි...

තවත් පිරිසක් හාරත කලාබර කොල අතර කාලය දිය කර දමයි....

අවසන් පැය හතරේ කතාවේ අයිතිය සම්පූර්නයෙන්ම අසන්තගේය..

ස්වර්නවාහිනී සිහිනය තුල නිමග්න වන ඔහු සැම දෙනාගේම නෙත් සිත් ඇඳ බැඳ තබාගනිමින් දවසක් වුවත් එලෙසින් වදන් හරඹයන් දක්වනු ඇත...

ඉතා සුලු නිමේශයකට නිශ්ශබ්ද වන බස් රිය තවත් මොහොතකදී මුළුමනින්ම සිනහවෙන් ඇලලී යයි..

මැන්ටා යදීශ මිගාර සහ රංගද අසන්තගේ රුවන් වැකි උදෙසා අගුල් තබති.......

සෙස්සන් හූමිටි තියති..

කෙල්ලන්ගේ සිනා හඬ මැද අසන්තගේ මුවෙන් පිටවන වචනයක කලාතුරකින් ඇති නොගැලපෙන බව අපේ සිනහව වැඩි කිරීමට සමත් වෙයි...

ගනුශ්ක ගැන සඳහන් නොකලහොත් මේ සිහිනයෙන් පලක් නැත......

අපට මේ සිහිනය දකින්නට ලැබුනේ ඔහු නිසාය....

ගමනේ මුලු බරම පාහේ ඇද්දේ ඔහුය... ඔහුගේ උත්සාහය දහිරිය පැසසිය යුතුය...

කාල කලමණාකරනය අති විශිෂ්ඨය..

නැත්නම් කිසිදිනක බස් රථයක නිදාගැනීමට නොහැකි සුනෙත්ට එටිසලාට් සම්මුඛ පරීක්ෂණය සඳහා යාමට ලැබෙන්නේ නැත...

චන්දිම සහ ලොක්කාටද ගනන් හිලව් වගකීම භාරගත් සුනාරිටද අවංක ස්තූතිය පිරිනැමිය යුතුය....

සිහිනය නිමාවී ඇත......

මා නැවතත් පියවි ලෝකයට පැමින තිබේ...

නමුත්..........

එම සිහිනය නැවත නැවතත් දකින්නට මා ප්‍රිය කරමි......

එය එසේ කල හැකිය.... මන්ද එය සැබෑවූ සිහිනයක් නිසාවෙනි....

එම සිහිනය සුන්දර කිරීමට වෙර දැරූ සැමට හද පිරි ස්තූතිය !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

අපේ ගමනේ වික්‍රමයන් දැක බලා ගැනීමට මෙය මත සහ මෙය මත ක්ලිකයක් දමන්න